image Home       image Fowles,       image Fitzgerald,       image r04 06 (9)       image R 22MP (3)       image 45 (3)       

Linki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 

 

 

 

 

INTERPRETACJA OBRAZU

SALVADORA DALI „TRWAŁOŚĆ PAMIĘCI”

(hiszp. "La persistencia de la memoria")

 

 

 

 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SZCZECIN 2010

SPIS TREŚCI

1. Biografia

2. Charakterystyka surrealizmu

3. Interpretacja obrazu

4. Bibliografia

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jedyną rzeczą jakiej świat nigdy nie będzie miał dość, jest przesada.

— Salvador Dalí

 

 



Jedną z najbardziej ekscytujących osobowości sztuki XX wieku jest niewątpliwie Salvador Dali. Wcześniej tylko Picasso, a później tylko Andy Warhol, jako artyści, potrafili tak skupiać na sobie uwagę mediów i, co za tym idzie, szerokiej publiczności.

Dali przez ponad pół wieku zadziwiał, fascynował, ocierając się nierzadko o błazenadę ze swoimi niekonwencjonalnymi metodami artystycznych działań. Ten mistrz reklamy, malarz, rzeźbiarz, pisarz, poeta, filozof, mistyk, autor scenariuszy filmowych i teatralnych był w jednej osobie także scenografem i reżyserem, projektantem mody, wnętrz i przedmiotów użytkowych. Wypracował swój własny, niepowtarzalny styl, który zapewnił mu rozgłos i przysporzył fortuny.

 

1. Biografia autora

Salvador Dalí, a dokładniej Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí y Domènech, markiz de Pubol urodził się się 11 maja 1904 w małym mieście Figueres w , w północnej Hiszpanii, w rodzinie . Jego ojciec nazywał się Don Salvador Dalí y Cusí (1872–1952),a jego matka Doña Felipa Domènech y Ferres (1874–1921). Co ciekawe Salvador otrzymał imię po swoim zmarłym w 9 miesiącu życia bracie. Właśnie ten fakt sprawił, że chciał udowodnić wszystkim, że jest wyjątkowy i niepowtarzalny, że nie jest jedynie kopią swojego brata. Dość surowy styl wychowania ojca wywołały u Salvadora pewność siebie oraz. Kochająca matka wyrównywała srogość ojca. Tolerowała jego skłonności do kłamstwa, marzycielstwo oraz częste wybuchy złości. Wraz z narodzinami jego siostry Ana Marii w styczniu 1908 roku, przyszedł czas, w którym Dali musiał zacząć się dzielić miłością rodziców, w wyniku czego bardzo cierpiał. W szkole podstawowej Salvador nie był zbyt pilnym uczniem i często bujał w obłokach. Jego rodzina często spędzała wakacje w ich własnym domu w pobliżu . Sześcioletni wtedy Dali przyglądał się wtedy godzinami sąsiadowi Juanowi Sallerasowi, któr zajmował się malarstwem w ramach swojego hobby. W tym okresie powstał pierwszy obrazek Salvadora. W swojej autobiografii opisuje swoje przyszłe marzenia: „W wieku szcesciu lat chciałem zostac kucharką. W wieku siedmiu lat- Napoleonem. A moja ambicja ciągle rośnie” w . Dwa razy został wydalony, nigdy nie podszedł do egzaminów końcowych. Jego zdaniem był bardziej wykwalifikowany niż osoby, które miałyby go egzaminować.

W okresie tym interesował się   malarstwem  i  . Dali ubierał się ekscentrycznie. Robił to by zaakcentować swoją indywidualność oraz artystyczność. Spotkanie z Picassem: odwiedziny w domu Picassa, który pokazywał Dalemu swoje obrazy wywarły na nim ogromne wrażenie, a każdy pokazany obraz przyprawiał go o drżenie. Później jednak Salvador powiedział, że jeden jego obraz jest więcej wart niż wszystkie obrazy Picassa. Pierwsze dzieła Salvadora, które uważane było jako surrealistyczne, był obraz „Miód jest słodszy niż krew” z 1927 roku. Za wstawiennictwem J. Miro został pełnoprawnym członkiem grupy surrealistycznej. W tym czasie współpracował również z Bunuelem nad dwoma filmami surrealistycznymi: ,,Pies andaluzyjski" (1929) i „Złoty wiek" (1931), których premierowa projekcja zakończyła się skandalem. W 1929 poznanie Gali, miało wielki wpływ na życie i twórczość artysty. Gala była rosyjską imigrantką, straszą od Dalego o 10 lat. Kiedy ją poznał była żoną poety Paula Eluarda. Gala wybrała życie z Dalim. Stała się jego towarzyszką, muzą, miłością, modelką. Opiekowała się również finansami artysty i wprowadzała czynnik stabilizujący jego życie. Inspirowała go do tworzenia nowych obrazach w różnych kręgach tematycznych. W roku 1932 Gala rozwiodła się z Paulem Eluardem, a w roku 1934 w Paryżu wzięła ślub cywilny z Dalím. Wiele lat później, w roku 1958 zawarli ślub kościelny. W latach 1930- 1932 przebywali razem w Paryżu. Jego obrazy bardzo dobrze się sprzedawały, co pozwoliło mu na budowę domu w Portlligant. Najważniejsze jest jednak to, że wprowadziła czynnik stabilizujący w jego życie – to ona kierowała jego sukcesem w 1930 podczas wystaw w  i  . Rok później odwiedził jeszcze Stany Zjednoczone, dzięki pożyczce w wysokości 500  od Pabla Picassa. W latach  osiadł w Stanach Zjednoczonych. Odbył się tam szereg głośnych wystaw, między innymi retrospektywa  w . Poza tworzeniem wielu wywierających silne wrażenie obrazów, Dalí pozyskał uwagę mediów dzięki odgrywaniu roli surrealistycznego błazna. Sporo zarobił, co  skwitował pogardliwie, tworząc anagram od jego imienia i nazwiska Avida Dollars (chciwy na dolary).

Dalí stał się modny wśród amerykańskich wyższych sfer. Sławy takie jak , czy  zamawiały u niego portrety. Dalí wziął udział w kręceniu filmu razem z , wracając niejako do korzeni, gdyż jego przygoda z kinem zaczęła się w 1928 od współpracy z  nad filmem . Zajmował się również projektowaniem biżuterii oraz odzieży dla .  W 1948 Dalí wraz z Galą wrócili do Europy, spędzali większość czasu w rezydencjach w Hiszpanii i Francji. Dalí zaczął rozwijać swe zainteresowania nauką, szczególnie  i , wiedzę czerpał z pism naukowych. Wykorzystywał ją w swojej sztuce, ale także sięgał do źródeł religijnych, szczególnie do . Wyraźne są też u Dalego odwołania do wielkich mistrzów malarstwa, takich jak , , czy . W 1974 Dalí otwiera zaprojektowane przez siebie muzeum –  w rodzinnym mieście Figueres. Gmach został urządzony z pozostałości teatru, który został zbombardowany podczas Hiszpańskiej Wojny Domowej. Wybór miejsca był nieprzypadkowy gdyż, jak twierdził Dalí, całe jego życie było teatralne. Obok obrazów i instalacji Dalego w Muzeum znajdują się dzieła jego przyjaciół m.in. ,  czy . 10 czerwca 1982 zmarła Gala. W maju 1983 Dalí namalował swój ostatni obraz, "Jaskółczy ogon". Schorowany, zmarł 23 stycznia 1989 , , ,, , , , ).

 

2. Charakterystyka surrealizmu

Surrealizm inaczej zwany nadrealizmem jest kierunkiem sztuki powstałym we Francji w roku 1924, a pierwsza wystawa surrealistyczna odbyła się już rok później. André Bretona zdefiniował surrealizm w dziele zatytułowanym „Manifest surrealizmu” jako wyrażanie pod wpływem swobodnych skojarzeń tego, co irracjonalne. Publikacja Bretona przedstawiała początkowe założenia surrealizmu, przy czym pełna teoria tego kierunku przedstawiona została przez tego samego artystę w „Drugim manifeście surrealizmu„. Breton w Deklaracji z 27 stycznia 1925 napisał, że „Surrealizm nie jest formą poetycką. Jest krzykiem duszy, która zwraca się ku samej sobie i jest rozpaczliwie zdecydowana zniszczyć swe pęta.” Jego zdaniem surrealizm dążył do wywołania kryzysu świadomości, ponieważ artyści tego nurtu chcieli wyrażać swoją wyobraźnię w pełni dowolny sposób, bez jakichkolwiek zahamowań. Buntowali się oni przeciw jakiemukolwiek porządkowi, normom moralnym i uwielbiali prowokować. Założeniem surrealizmu był bunt przeciwko takim kierunkom sztuki jak m.in. realizm, racjonalizm i klasycyzm. Celem surrealistów było kreowanie absurdalnych obrazów, w których ciężko było się doszukać jakiejkolwiek logiki, dlatego też często były to obrazy wyglądające jak przedstawienie snów czy halucynacji. To właśnie wyobraźnia była motorem postępu, a w centrum zainteresowania surrealistów były możliwości ludzkiego umysłu  La persistencia de la memoria) to jeden z najsłynniejszych obrazów  znany również pod nazwą Miękkie zegary lub Cieknące zegary, a także Uporczywość pamięci.

...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • zolka.keep.pl

    		•